Dalszy ciąg zwiedzania mielnickich

Dalszy ciąg zwiedzania mielnickich lasów. Przed wyjazdem termometr wskazywał juz 29*C. Do Mielnika szosą i dalej w kierunku lasu. Pierwszy podjazd (ten co zawsze pokonywany do znudzenia) a potem odbiliśmy w kierunku lasu - kolejny podjazd, jakiś dluuuugi - poczulam się normalnie jak w górach :) W międzyczasie Pawel tylko pocieszyl, ze jak wiedziemy na górę to już wyżej być nie może - na mapie byl zaznaczony szczycik 203 m n.p.m., a jeszcze przed chwilą jechaliśmy sobie doliną Bugu (126 m. n.p.m). Na szczycie dojechaliśmy do rezerwatu przyrody - Góra Uszeście - w sumie to poza wysokością nic ciekawego - tylko krzaczory i pokrzywy. Dalej w las i zwiedzanie krainy określonej na mapie jako Uhelny Rów - tym razem nie górka, tylko rów (zjazd byl fajny :)) i tak jak wcześniej tylko krzaczory i pokrzywy. Swoją drogą nazwy tych krain jakieś dziwne. W drodze powrotnej jeszcze minęliśmy kapalnię kredy - ulica Biała - była całkiem biała od kredy :)
Po wyjeździe z Mielnika zachciało nam sie jeszcze odwiedzić krainę Głogi - oczywiście droga pod górę, ale tym razem poziom trudności wzrósł. Po prawej zbocze górki, po lewej wąwozy, a my jechaliśmy zarośniętym trawersem z leżącymi gałęziami. Rozrywki dostarczały nam krwiożercze bestie - komary i kleszcze - każde zwolnienie tempa powodowało, że dobierały sie do nas. A jak na złość Paweł skrzywił hak przerzutki i musieliśmy się zatrzymać. Dalej to już częściej uderzaliśmy z buta, aż droga się skończyła :(. Zarządziliśmy odwrót.
Teren bardzo fajny - nigdy nie myślałam, że mamy takie wąwozy na Podlasiu :) Urok tej krainy zepsuły tylko te atakujące bestie. Po wyjechaniu z lasu mieliśmy jeszcze sprawdzić drugą drogę w las, ale Paweł dopiero teraz na spokojnie ocenił powagę awarii i postanowiliśmy jednak wrócić najprościej do domu.
Pogoda: 30*C, słonecznie, wiatr boczny umiarkowany
Ekipa: ja i Paweł